Soms lees je een boek, kijk je een programma of film en kom je een onverwachte inspiratie of wijze les tegen. Dat hoeft helemaal niet een moeilijke documentaire of een zelfhulpboek te zijn, integendeel zelfs. In deze blogserie belicht ik de juweeltjes die ik tegen ben gekomen. Heb je zelf een inspirerende ontdekking gedaan, laat het me weten in de comments!
In dit eerste deel aflevering 7 (seizoen 6) van Friends: the one where Phoebe runs. Netflix heeft alle seizoenen van Friends online staan en hoewel ik de meeste afleveringen wel ken, blijft het een fijne serie om te kijken als je even iets makkelijks wil zien. Een paar avonden geleden kwam deze aflevering voorbij en dacht ik “ja Phoebe, je hebt nog gelijk ook”.
Het verhaal: Phoebe en Rachel gaan samen hardlopen. Het valt Rachel daarbij op dat Phoebe op zijn zachtst gezegd een nogal aparte manier van rennen heeft.
Omdat ze zich schaamt verzint ze een smoes zodat ze niet meer samen kunnen hardlopen. Uiteindelijk komt natuurlijk toch de aap uit de mouw en volgt dit gesprek:
Rachel: “…because the way that you run is embarrasing. People were looking at us like we were crazy”
Phoebe: “Why do you care?”
Rachel: “Because they are people!”
Phoebe: “But people that you don’t know and will never see again”
Rachel: “Yes, but still…they are people, with eyes”
“They are people, with eyes!”, ik moest er hard om lachen want als je het zo stelt klinkt het absurd. Maar stiekem ben ik toch echt meer een Rachel dan een Phoebe als het hier op aankomt. Hoe vaak heb ik niet een vrolijk huppeltje onderdrukt als ik buiten wandelde, of wilde ik mijn voeten van de trappers van mijn fiets halen en heel hard “whoeeeeei” roepen als ik bergafwaarts ging maar deed ik het toch maar niet. Iemand zou maar denken dat ik raar ben, dat kan natuurlijk niet. Wat een bevrijding is het om je daar niks van aan te trekken en gewoon te zijn wie je bent. Dr. Seuss zei het al: “Be who you are and say what you feel, because those who mind don’t matter and those who matter don’t mind”
Omarm je inner-Phoebe, ren raar en wees jezelf!
2 Comments on “Onverwachte inspiratie: The one where Phoebe runs”
Hahaha heerlijk geschreven! Het is zo bevrijdend om af en toe die impulsen gewoon te volgen 😉
Thanks <3. Haha ja, ik probeer mijn innerlijke Phoebe wat vaker de ruimte te geven ; )